Kalashni’s, gabbers, Vladimir & Suzdal

In de vrije tijd doen we hier, zoals jullie inmiddels weten, graag wat stoom afblazen. Dit keer had de buddy van Rutmer het voor elkaar gekregen dat we met een echte Kalashnikov mochten gaan schieten. 350 roebel (8,75 euro) voor 10 schoten was zeker het geld waard. Geweldig om zo’n lomp groot wapen in je hand te houden. En.... Ik bleek er nog niet zo slecht in te zijn ook nog want met een afstand van 50 meter en op een schaal van 1 tot 10 ging alles in de 7 t’m 9! Rutmer was zo slim geweest om tegen de Kroaten te zeggen dat hij z’n kop wel kaal wilde scheren, of in ieder geval met het apparaat een erg kort kapsel wilde laten aanmeten. Na het clipje uitgezocht te hebben van 3mm was Tomislav, per ongeluk ;) vergeten hetzelfde clipje op het scheerapparaat te zetten. Zonder dat Rutmer het doorhad ging hij helemaal kaal en er was geen weg meer terug. Het evenement in de common room werd gevolgd door alle ramptoeristen op de etage en de een reageerde nog geschokter dan de ander. Vervolgens waren de Nederlanders dus weer terug in de jaren 90 en de gabbermuziek werd opgezet en werd er gehakt tot in de vroege uurtjes.... Nee natuurlijk niet! Niemand snapte de gabbermuziek maar de Nederlanders hadden er wel lol mee, behalve Rutmertje.

07.00 zaterdagochtend 10-11!! Opstaan en klaarmaken om richting Vladimir te vertrekken met de trein. Of ja in ieder geval dat dachten we want toen we eenmaal op het station waren aanbeland, met de overvolle rugzak, bleek de trein 10 minuten voordat we op ’t station waren al te zijn vertrokken. Maar wanneer gaat de volgende dan? Over 6 uur pas weer! Sh%#$!! Dan maar op zoek naar een bus die ons naar Vladimir kan brengen. Na een lange zoektocht zagen we in de verte een bus staan. Gelukkig, staat er hier in Rusland nergens iets aangegeven waardoor je tot op ’t laatste moment niet weet waar je bent en of je wel op de juiste plek bent.

TOP! Het is de bus die naar Vladimir gaat dus instappen en niet betalen... want dat gebeurt tijdens de busrit zelf. Dan mag je 350 roebel (8,75 euro) neertellen maar dan zit je wel 3 uur in de bus.
3 uur in de bus zou het zijn als je geen traffic jams hebt en als de buschauffeur ook zou doorrijden. Wij mochten er 5 uur over doen omdat overal de weg open lag en er files stonden van een aantal kilometers.
Wat wel echt geweldig is dat je door de meest verlaten dorpjes en langs de meest gekke stadjes komt. De allerkleinste houten huisjes waar ze hier gewoon met hele gezinnen in wonen zijn in Nederland evengroot als ons tuinhuis. Niet dat ons tuinhuis klein is, maar als je daar met een hele familie in zou moeten wonen zou dat wel ’t geval zijn. Geen verharde wegen en overal wildgroei van planten. 1 ding was zeker, hier woonden de arme mensen van Rusland. Langs de weg zie je verder vooral veel verdwaalde tankstations van de vele verschillende oliemaatschappijen hier. De concurrentie hier is moordend in de oliebranche en daarom betaal je hier ook niet meer dan 75 eurocent per liter voor een Eurootje95, 92 of zelfs Euro88 haha!

De zogenaamde snelwegen, die te vergelijken zijn met de slechtste wegen in Belgie waar de weg eigenlijk ook al gatenkaas is, hobbelen lekker onder de bus door waardoor je af en toe denkt dat de bus uit elkaar gaat vallen. Daarbij komt dat het heel normaal is dat er hier op die zogenaamde snelwegen ook gewoon zebrapaden zijn zodat alle mensen die langs de snelweg lopen kunnen oversteken. De auto’s rijden hier ook gewoon rond de 120-140 km/pu dus dat lijkt me eigenlijk geen goed plan, maar ja... This is Russia. Gewoon oversteken!! De boetes die je hier krijgt is per 10km/pu ongeveer gelijk aan 2,5 euro. Dus 50 km te hard betekent 12,5 euro boete. Zo kan ’t dus ook he!!

In een gebied met alleen maar kleine huisjes langs de weg zie ik ineens wel erg veel kleuren voor de huizen. Als we dichterbij komen zie ik de allereerste knuffels langs de weg. Dat is wat ze daar verkopen. 1, 2, 3.....8 verschillende winkeltjes binnen 1 km waar ze precies dezelfde immens grote knuffels verkopen. Met de marketinggedachte die ik dan heb dacht ik bij mezelf... Zou je, jezelf niet veel beter kunnen onderscheiden en iets anders verkopen dan alle anderen hier. Die 8 verschillende winkeltjes met knuffels in 1 km was nog niets... d’r kwamen d’r nog veel meer!

Eenmaal aangekomen in Vladimir hadden we toch wel honger en zijn we naar de grootste concurrentie geweest van de Burger King en de McDonalds: de Mac King. Ongeloofelijk dat daar geen rechtzaken aan verbonden zijn want zelfs het logo was een rip-off van de beide grote franchise ketens. Een geweldig uitzicht van de stad gezien vanuit een oud gebouw. Weet nog steeds niet wat voor gebouw het was maar het stond op een heuveltje. Helemaal boven konden we de hele stad zien en hadden we prachtig uitzicht. We zagen de grote kathedralen en de kerkjes die er hier in Rusland ontiegelijk veel zijn in verschillende soorten en maten. Het zonnetje scheen lekker op het blinkende goud van de torens toen we bij een geweldige, grote kathedraal kwamen. Deze kathedraal was nogal in trek want het was erg druk binnen. Ondanks dat ik niet erg religieus ben vond ik het toch wel een mooi gebaar om kaarsjes op te steken voor de personen die we de afgelopen jaren zijn verloren.

Vervolgens een lekker biertje gedronken, want natuurlijk moeten we hier ook ongeveer weten wat er te drinken is en wat het zoal kost. Ongeveer 2 hele euro’s betaalden we voor een half litertje spa geel. Toen was het tijd om richting Suzdal te gaan waar we een hostel hadden geboekt voordat we weggingen uit Moskou. 1,5 euro betaalden we voor de busreis van een uur naar Suzdal. Al snel werd duidelijk dat er meer kaartjes verkocht waren dan dat er zitplaatsen waren en de bus stond overvol. In Nederland zou dat nog niet eens zo’n heel erg groot probleem zijn maar als je in een busje zit dat elk moment uit elkaar kan vallen is dat toch wel grappig. Bij elke hobbel in de weg, en dat zijn er nogal veel, hoorde je de bus verder uit elkaar vallen. Gelukkig konden wij lekker zitten!

De bus bracht ons naar het “centrum” van Suzdal waar we uit de bus gingen maar erachter kwamen dat de stad ongeveer bestaat uit 2 cafeetjes, 2 restaurants en 1 supermarkt. Het was er stervenskoud en iedereen was moe. De stad zag er ook niet erg welvarend uit maar er was een vrouwtje dat ons kon helpen (nadat 3 personen die we hadden gevraagd geen idee hadden waar wij heen moesten).

We moesten een kwartier lopen en de mevrouw heeft ons helemaal naar de hostel gebracht waar we eindelijk konden opwarmen. De 4-persoonskamer die we met de Nederlanders hadden was super! Groot, goed materiaal en heerlijke bedden! Niet in slaap vallen! Want...... we moeten nog wel even het “nachtleven” in Suzdal verkennen. Maar eerst, op zoek naar wat eten. Een klein houten huisje vonden we met de echte russische keuken en die was nog open om half 12 dus, geweldig! Snel kwamen we erachter dat ook hier het eten en het drinken veel goedkoper was dan in Moskou. Helaas waren de porties wel erg klein en had iedereen uiteindelijk nog steeds honger. De taxi’s konden na ’t eten besteld worden en de prachtige Lada, die tot 6.000 toeren doortrok voordat hij doorschakelde bracht ons naar club “Smile”. Grappig om te zien is dat in Suzdal de straatverlichting uitgaat na 12 uur en dat het gewoon echt pikkedonker is op straat. 2,5 euro voor een taxi die ons naar de rand van het dorp bracht om te feesten in een echte Russische club. De avond was gezellig, alleen iemand moest zonodig met een tafel en wat stoelen gaan vechten. Colin viel achterover en een hoofdwond was het gevolg. Hup, met 4 man in de taxi naar het ziekenhuis... De dokter moest eerst nog wakker gemaakt worden want in Suzdal, het kleine stadje gebeurt natuurlijk niet veel. De dokter was erg blij om ons te zien konden we aan z’n gezicht aflezen. Het bleek achteraf allemaal mee te vallen en na 2 hechtingen konden we eindelijk ons geweldige bedje in. Slapen als een roos was het gevolg. Helaas konden we er niet heel lang van genieten want we wilden natuurlijk ook nog wat van de stad zien bij daglicht. Er was een grote markt met allerlei prullen die je daar kon kopen. De stad was toch wel erg gezellig. Een man speelde op een accordeon en zong daarbij, typisch Russisch. Er was 1 kathedraal die ons allemaal aan Alladin deed denken. De kathedraal bleek 1000 jaar oud te zijn en was 1 van de 34 kerken/kathedralen die te zien waren in Suzdal.

Na een gezellig middagje sight-seeing was het tijd om de bus terug naar Vladimir te pakken en daarna weer vanaf Vladimir naar Moskou te gaan. Maar dit keer met de trein! Lekker slapen in de wederom overvolle bus. De trein in Vladimir was ongeloofelijk goedkoop. 160 roebel (4 euro) moesten we betalen voor een treinreis van 3,5 uur. De stoelen waren van plastic, ongeloofelijk hard en slapen zat er echt niet in. De kleine zitplaats was net genoeg om rechtovereind te zitten en natuurlijk zat je met je benen tegen de vuursteenknieen van degene die tegenover je zat. De treinticket dat te vergelijken was met een mini-bonnetje die je in sommige oude winkels nog krijgt moest je goed bij je houden want voordat je de trein in kon moest je ‘m door een machine heen halen. Tijdens de treinreis hebben we ‘m 2 keer moeten laten zien en als je uitstapte moest het kaartje weer door een machine. Ongeloofelijk hoe ze hier banen kunnen creeeren. Check, check, dubbelcheck! Uitgeteld na een geweldig weekend lekker naar bed toe want morgen, maandagochtend, is het weer tijd om naar school te gaan om 8.30.