Dogsledge trip in 't hoge noorden van Rusland

Daar zaten we dan, in de trein richting het hoge noorden van Russia. 2 Nederlanders, 1 Duitser en 4 kroaten. Van Moskou naar Petrozavodsk in Karelia, Rusland. Geen idee wat ons te wachten stond. Voor de zekerheid wel de vorige dag nog naar de decathlon geweest. De zaak waar je alle sportwear hebt en natuurlijk ook voor de koude extreme sporten zoals wij gingen doen! Een thermoshirt, thermobroek, sokken, handschoenen en een thermo-masker uit de winkel gegraaid en op pad gegaan.

We zaten dus in de trein... 13 uur lang, in een mooiere trein dan we gewend waren. De bankjes, die overigens nog steeds 1,80 meter lang waren, waren nu mooi bekleed met stof. Dus daar moest natuurlijk, voordat we gingen slapen, wodka op gedronken worden. Na wat wodka toch maar lekker in ’t bedje op 1,5 meter hoog gekropen en de meest comfortabele houding proberen te zoeken.

Het licht ging aan in de trein dus ik schrok wakker. Wat is er aan de hand? Vervolgens werden we netjes wakker gemaakt door de hostess van de trein die ons vertelde dat we er binnen 30 minuten zouden zijn. Yes! Dat ging snel die 13 uur! Eenmaal de trein uit met de bagage stond er al een meisje op ons te wachten met het bordje “dogsledge” (in ’t Russisch!) in haar hand. We werden naar een bus geescorteerd terwijl het nog steeds donker was. Het was namelijk 10 uur/half 11 daar en het was nog steeds pikkedonker!

De buschauffeur reed vaker in de hoge sneeuw want hij vlamde de bus overal, zonder enige moeite gewoon doorheen. Slippend door de bochten met op de achtergrond muziek over “join the German army-march” die ons nogal bang maakten dat we met een apart persoon te maken hadden. Maar achteraf bleek dat deze man gewoon geen woord engels sprak en dus niets begreep van wat er nou gezegd werd in ’t liedje.

Na 45 minuten waren we dan in the middle of nowhere aangekomen. Daar stonden een paar huizen en 1 daarvan was van de dogsledge organisator. Eerst een briefing met ontbijt en daarna omkleden om te beginnen met de eerste dag.

Eenmaal buiten mochten we de tweetallen maken. Colin & ik gingen samen als Nederlanders op 1 slee. We kregen een kaartje met daarop de namen van de honden die wij voor onze slee mochten spannen. 6 honden in totaal. Het dreamteam bestond uit: Saturn, Osman, Guinness, Djetka, Aminam, Anzhi. Super lieve huskeys en poolhonden. Saturn was de grote leider van de groep maar de nieuweling Osman die naast Saturn vooraan liep wilde nogal graag de nieuwe alfa-hond zijn en sprong elke keer over Saturn heen op de plek van de leider. Dat ging af en toe wel eens gepaard met enige ergernis van Saturn die de hond dan netjes op z’n plaats zette. Of natuurlijk 1 van ons die dan Osman kon optillen om ‘m weer op z’n eigen plaats te zetten.

We werden vervoerd met de bus naar de plek waar we begonnen. De honden en slee in de aanhangwagen. Na een half uurtje waren we op de plek van bestemming. Ik stapte uit en zakte gelijk diep in de sneeuw! Haha dat was grappig. Tot je middel in de sneeuw. Tijd om de hondjes aan de slee vast te maken. Dit moest wel snel gebeuren anders gingen ze er vandoor of kregen sommigen ruzie met elkaar. Het tuig wat de honden aanmoeten zit eigenlijk om het hele lichaam dus je moest ze goed vasthouden en helemaal helpen het tuig aan te doen. Daarmee kreeg je al snel een band met je honden. Tevens was het belangrijk om te laten zien dat je de baas was maar ze wel respecteerde. Net als met... Nou laat ik dat nou maar niet zeggen :P!! Toen de hondjes allemaal vastzaten was het tijd om te gaan. We hadden geleerd dat ALEE! Betekende dat de honden moesten gaan! En Brrrrr betekende dat ze moesten stoppen. Verder betekende “Ha” links, “Dji” rechts en “Njelzja” niet doen! Het eerste wat we riepen was ALEE! En daar gingen ze dan. Ongeloofelijk om te zien en niet uit te leggen hoe mooi. Maar door de bossen, waar alle sneeuw ligt, en in de bomen hangt, waar niemand anders was... Gingen wij met een slee met honden doorheen.

De eerste dag was erg zwaar want na 4 uur op de slee waren we pas net over de helft. Inmiddels begon de zon al achter de bomen en de sneeuw te zakken en werd het bos oranjegekleurd. Super mooi om te zien want je zit in de bossen en er is niemand voor de rest om je heen. Al gauw werd het donker en zag je niets meer behalve het licht van de maan op de sneeuw en de hondjes.

Uitgeteld kwamen we eindelijk bij de “safe-house” aan en konden we genieten van een... oh nee! D’r was geen douche!! Maar wel lekker wat eten en natuurlijk een wodkaatje voor het slapen gaan. Als alle 3 de dagen zo zwaar zouden worden, werd het afzien. Zelfs de grootste sportman Luka uit Kroatie had ’t er moeilijk mee. Gelukkig was de volgende dag ge-wel-dig. Na een “heerlijk” nachtje in een oud bed en wat stretch-oefeningen om de pijn uit je rug te verwijderen een top-ontbijtje gescoord en weer op de slee. Dit keer op 1 van de grootste meren in Rusland. Het meer was goed zat bevroren en we konden er met de slee goed op. Geweldig om te zien. Niets om je heen behalve de hondenslee. Zover je kon kijken zag je ’t meer. Het is niet uit te leggen wat voor een geweldige ervaring. Deze dag was gelukkig ook wat minder zwaar en we konden dan ook goed uitrusten die avond. Er was zelfs een Banja gereserveerd voor ons. Een banja is het Russische stoombad eigenlijk en het komt er op neer dat je... In de sauna zit. Elkaar met takken slaat en dan de sneeuw in duikt om af te koelen. Daarna als een gek naar binnen rennen want zoals je begrijpt, is ’t echt koud! Uiteindelijk herhaal je dit een paar keer en kom je heerlijk relaxed eruit.

De 3e dag was, naar mijn mening, de meest geweldige dag. Goed uitgerust en klaar voor de terugtocht hebben we alle facetten gehad. In het bos, op de weg, op een meer, berg-op/berg-af, sloom en snel. Maar ook van donker naar licht, met een geweldige zon. Alles zat in deze dag. Geweldig!! Het is moeilijk om uit te leggen welk gevoel je krijgt als je dit meemaakt. Het is dan ook voor iedereen een echte aanrader om dit ooit te doen.

Uiteindelijk bij het safe-house aangekomen na 4/5 uur reizen konden we met de bus terug naar de beginplek waar we mochten douchen na 3 dagen. Eindelijk!! Want niet douchen na 13 uur trein en 60 uur zwoegen... ach ja, je begrijpt me wel ;-). Dat was genieten. We kregen een lekkere lunch met goulash in brood en een soepie. En natuurlijk.. jaa daar issie weer! De grootste vriend van elke Rus...WODKA!! :-)

De trein terug was ook erg gezellig. Met Colin nog ff een slaapmutsje gepakt en daarna onder de wol... WOL?!! Nee joh, ’t is zoo warm in die trein dus je hebt eigenlijk niks nodig om onder te liggen. 27 graden wordt ’t al gauw. Terug van Kiev was het nog erger maar dat vertel ik jullie in ’t volgende verslag. En aangezien ik over 1 uur vertrek uit Moskou, zal dat verslag geschreven worden in Nederland. Heb nu echt zin om naar huis te komen. Alles is gepakt en ben er klaar voor om na bijna 6 maanden weer terug te zijn in Schaijk. Eigenlijk zelfs nog langer want ben tussen Lloret de Mar en Moskou ook maar 9 dagen thuis geweest. Tijd om eens lekker de tijd te nemen in Schaijk en kijken wat er allemaal veranderd is. Over 1 uur verlaat ik Rusland. Pap, Mam, Ik kom eraan!!